Casa construída entre 1747 e 1753 polo arquitecto Clemente Fernández Sarela por iniciativa do Mestrescola Diego Juan de Ulloa. É de cadeirado de granito e cubertas de tella. Consta de tres plantas. A decoración céntrase no portalón de entrada e ascende ata a primeira planta. O piso superior consta de balcóns con balaustradas en forxa.
Nesta casa hospedábanse os bispos forasteiros que visitaban a cidade. Posteriormente foi destinada ao uso dos deáns da Catedral.